بیماری های گوش
کم شنوایی
کم شنوایی بسته به سن تشخیص و نوع آن به انواع مختلفی تقسیم میشود:
کم شنوایی وراثتی
این نوع کم شنوایی از بدو تولّد در نوزادان وجود دارد و در چکاپ شنوایی نوزادان که امروزه در اغلب بیمارستان ها قبل از ترخیص نوزادان انجام میگردد تشخیص داده میشود.این نوع کم شنوایی ممکن است دائمی و یا موقّت باشد.انواع دائمی آن با استفاده ی از سمعک و یا کاشت حلزون درمان میشوند.در حالی که انواع موقّت معمولا با گذشت زمان و با استفاده استفاده از دارو و یا بدون استفاده از آن و بعضا با روش های جرّاحی بهبود میابد.
کم شنوایی اکتسابی کودکان
اغلب ناشی از بیماری های دیگر مانند بزرگی لوزه سوّم و سرماخوردگی های مکرّر و در موارد کمتری ناشی از پرشدن مجرای گوش با سرومن(جرم) و یا عفونت های گوش خارجی می باشد.
کم شنوایی در جوانان
انواع خاصی از بیماری های گوش که منجر به تشکیل بافت اسکلروز و یا اصطلاحا چسبندگی استخوانچه های گوش میانی می شوند باعث بروز کم شنوایی پیشرونده در سنین جوانی می شوند. چنین افرادی معمولا سابقه ی خانوادگی کم شنوایی با شروع از سنین جوانی دارند.این نوع کم شنوایی با تعبیه ی نوع خاصی پروتز در داخل گوش میانی به روش جراحی درمان می شود
کم شنوایی در سالمندان
برخی سالمندان در سنین بالا به طور تدریجی دچار کاهش شنوایی می شوند.این روند که معروف به پیرگوشی است صرفا با استفاده از سمعک قابل درمان است.
کاهش شنوایی ناگهانی حسی-عصبی
این وضعیت که بین عموم مردم معروف به سکته ی گوش است حالتی است که به طور ناگهانی و به طور مشخص پس از برخواستن از خواب فرد متوجه کاهش شنوایی شدید و یا ناشنوایی در یک گوش می شود.این وضعیت در غالب موارد ناشی از ابتلای عصب شنوایی به عفونت ویروسی می باشد.در صورتیکه فرد ظرف مدت 48 ساعت به پزشک متخصص مراجعه و تحت تزریق داخل گوش میانی قرار گیرد احتمال بهبود او بالاست.باگذشت زمان شانس بهبودی کاهش می بابد.
پارگی پرده ی گوش
پارگی پرده ی گوش ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد.
در سنین کودکی معمولا در اثر عفونت گوش میانی و با فشار مایع چرکی پشت پرده ی گوش این پارگی اتفاق می افتد.در صورت درمان به موقع و عدم تکرار معمولا این نوع پارگی به طور خود به خود ترمیم می شود.
در سنین بالاتر معمولا پارگی پرده ی گوش در اثر وارد شدن ضربه مستقیم به گوش،تصادف با ضربه ی به سر،صدای بسیار شدید و یا انفجار در نزدیکی گوش اتفاق می افتد. این وضعیت نیز معمولا در صورت مراقبت های مناسب به طور خود به خود ترمیم می شود.
در صورتی که پارگی پرده ی گوش در اثر عفونت مکرر اتفاق بیافتد به طور خود به خود ترمیم نشده و نیاز به عمل جراحی برای ترمیم دارد.طولانی شدن پارگی پرده ی گوش و عفونت های مکرر باعث آسیب به عصب شنوایی و کاهش شنوایی پیشرونده می گردد لذا توصیه می شود در صورت عدم ترمیم پارگی پرده ی گوش پس از سه الی چهار ماه به روش جراحی ایان ترمیم صورت پذیرد.
عفونت مزمن
عفونت مزمن گوش در اغلب مواقع همراه با پارگی پرده ی گوش می باشد.این حالت با ترشح چرکی از داخل گوش همراه است که هر از چندگاهی خودبه خود و یا با استفاده از دارو بهبود می یابد.در صورت همراه بودن با پارگی پرده ی گوش لازم است با روش جراحی درمان شود.یکی از انواع عفونت مزمن گوش(کلستئاتوم)بسیار خطرناک بوده و با از بین بردن استخوان اطراف خود پیشروی می کند.این پیشروی اگر به سمت مغز باشد منجر به عفونت مغزی می شود همچنین این عفونت می تواند بر روی عصب صورت که از داخل استخوان گوش می گذرد نیز تأثیر کرده و باعث فلج یکطرفه ی عضلات صورت گردد.لذا به تأخیر انداختن درمان عفونت مزمن گوش و در صورت لزوم جراحی آن به هیچ وجه توصیه نمی شود.
آترزی گوش
تشکیل نشدن بخشی از گوش خارجی، میانی، داخلی یا تمامی آنها را آترزی گوش می نامند.این وضعیت که وراثتی است باعث کاهش شنوایی و بد شکل شدن یا عدم تشکیل لاله ی گوش می شود.تنها درمان آترزی گوش جراحی آن است که معمولا طی دو الی سه مرحله انجام می شود.شروع اعمال جراحی از پنج الی شش سالگی است و با ایجاد کانال گوش و پرده ی گوش آغاز می شود.مرحله ی بعدی ترمیم شنوایی فرد و مرحله ی نهایی جراحی زیبایی لاله ی گوش است.دومرحله ی اول جراحی به دلیل حساسیت بسیار زیاد نوع عمل و احتمال آسیب به عصب صورت توسط افراد بسیار معدودی در سطح دنیا انجام می شود که یکی از این افراد دکتر محسن پازوکی است.